1433. 29. juni. København


Kong Erik 7. af Pommern skriver til konciliet i Basel om sin deltagelse i konciliet.

Han meddeler, at han har modtaget indkaldelsen til konciliet gennem dets gesandter Nicolaus Cimeister, provst i Wroclaw og auditør ved kuren, og Mathias, minoritternes provincial i Sachsen, og at de har lagt dets bestræbelser for at udrydde kætteriet og reformere kirken såvel som opfordret ham til at sende ambassadører til Basel.

Han udtrykker sin og sine rigers beredvillighed til at deltage i og støtte konciliet, men beder synoden undskylde hans ambassadørers sene ankomst, som skyldes den lange og besværlige rejse samt de krige, der omgiver rigerne, og fritage dem for de straffe, som de ellers ved forsinkelsen var hjemfaldne til.

Desuden beder han om forståelse for at have opholdt gesandterne så længe; han ønskede at de skulle være til stede ved fredsforhandlingerne mellem kongen og hansestæderne, som skulle foregå mellem 1. maj og 7. juni, men stædernes gesandter kom aldrig frem, hvorfor der ikke kunne sluttes nogen fred.

Han meddeler, at konciliets gesandter kan bekræfte, at det ikke er kongens skyld, at der ikke blev sluttet en fredstraktat, og at det på grund at vinterens strenghed ikke var muligt at sammenkalde prælaterne fra rigerne tidligere.

Tekst efter Martene og Durand l.l.

Tekst

Sacrosanctæ venerandissimæ Basileensi generali synodo, in spiritu sancto congregatæ, universalem ecclesiam repræsentanti, patribus, dominis, et amicis nostris præcarissimis.

Reverendissimi, reverendi, venerabilesque patres et domini ac amici nostri carissimi, etc. debitis reverentia et veneratione præmissis.

Ut in omnibus quæ profectum et votivam expeditionem ecclesiasticæ reformationis exposcunt, promta cooperandi voluntate sacrosancti ejusdem concilii litteras cum clausula credentiali per manus reverendorum virorum Nicolai Cimeister , decretorum doctoris, præpositi Wratislaviensis, et sacri palatii auditoris, et Mathiæ provincialis Saxoniæ ordinis minorum , sacræ theologiæ magistri præsentatas nobis, humiliter et reverenter accepimus, ex quarum tenore ac ipsorum oratorum solerti expositione intelleximus, quod eadem sancta synodus pro errorum et hæresum exstirpatione, reformatione morum, ac pacificando populo Christiano, spiritu sancto auctore, congregata sit et legitime stabilita, vigore constitutionum sacrorum Constantiensis et Senensis generalium conciliorum, ac approbatione summorum pontificum felicis recordationis quondam Martini papæ V. et domini Eugenii papæ moderni, serenissimi principis domini Sigismundi Romanorum regis et fratris nostri carissimi consensu et approbatione accedentibus.

Sane nostram assistentiam tam desiderato operi impendendam oratores ipsi plurimum eleganter invitaverunt, sollicite exhortantes, ut quemadmodum plures reges et principes destinaverunt suos, nostros etiam ambassiatores ad ipsum sacrum concilium mittere curaremus.

Orthodoxi patres, nos una cum prælatis, magnatibus ac ceteris regnorum nostrorum incolis congaudemus ex corde devoto tam sanctis studiis et salubribus desideriis vestris, immensas deo gratias agentes, qui vos ad speratam salutem orbis universi coadunare dignatus est, eique devotas precum instantias porrigentes, ut firmam perseverantiam in sanctis vestris votis misericorditer concedat, optatæ consummationis effectum feliciter tribuendo, nosque ad tantum bonum opem et operam conferre quantas valemus intendentes, vestro sanctissimo coetui consiliis, auxiliis, ac adherentia opportunis voluntarie satagemus assistere, sanctaque acta vestra complecti et approbare, oratores nostros et prælatos, quantocius et expedientius poterimus, ad ipsam sanctam synodum mittere non dilaturi, eidem supplicantes humiliter et devote, quatenus attentis remotissima terrarum nostrarum distantia, viarum variis discriminibus, ac guerrarum insultibus, quibus terra marique undique circumcepti sumus, ac multiplicibus laboribus et expensis, quos ipsi prælati nostri pro guerris hujusmodi sedandis ac pace quærenda sæpius adhibuerant, dignetur benignissima ejusdem sanctæ synodi clementia ipsis prælatis nostris parcere, quod ad ipsam venire ac mittere, prout tenebantur, distulerint, de sententia et poenis in eis forsan propterea infligendis misericorditer nostri contemplatione supersedentes.

Ceterum, reverendissimi patres et viri præclarissimi, deposcimus nobis indulgeri, quod reverendissimos ambassiatores vestros longo tempore quam forsan a vestris r. p. in mandatis habuerint, non sine eorum tædio, retardavimus, sub vestræ benignitatis confidentia ex causis ad hoc moti, tum quia imminebat nobis tractatus pacis habendus cum Civitatensibus die apostolorum Philippi et Jacobi qui pendebat usque ad dominicam Trinitatis, ubi ipsorum ambassiatorum desideravimus præsentiam, tamquam pro bono pacis et concordiæ plurimum necessariam et accomodam, et ut ipsi videre et audire possent, qualiter ipsi Civitatenses recompensationem juxta prius promissa pro damnis et injuriis nobis et regnis nostris multipliciter illatis exhiberent.

Speramus igitur quod ipsi oratores vestri clara experientia informati sunt, quia non steterat per nos, quominus pax et concordia finales initæ fuissent pariter et firmatæ, tum etiam quia prælati regnorum nostrorum longe lateque in suis mansionibus separati ad audiendum vestrarum r. p. voluntates per ipsos oratores proponendas, non poterant, causante etiam hiemis asperitate, in breviori tempore convocari, prout de his et aliis ipsi oratores poterunt latius informare v. r. p. quas Altissimus in vinea sua laborantes dirigere, confortare et conservare dignetur feliciter et longæve.

Scriptum Kopenhannæ[1] anno domini M CCCC XXXIII ipso die beatorum Petri et Pauli apostolorum nostro sub secreto sigillo.

Devotus ecclesiæ filius Ericus dei gratia Daciæ Sweviæ, Norwegiæ, Sclavorum, Gothorumque rex, et Pomeraniæ dux.

Oversættelse

I perioden frem til 30. juni 2021 vil redaktionen udelukkende udarbejde tekster.