1432. 16. marts. København


Kong Erik 7. af Pommern skriver til Paul v. Rusdorf, højmester for Den Tyske Orden.

Kong Erik forsvarer over for Paul v. Rusdorf, at skipper Mathias Negendanks skib, som strandede ud for København, er blevet beslaglagt af kongens mænd.

Endvidere klager kong Erik til Paul v. Rusdorf over, at skipperen Albrecht v. Borken i strid med sit løfte til kong Erik er sejlet bort med gods, som tilhører kong Eriks fjender. I den forbindelse beder kong Erik Paul v. Rusdorf om at arrestere Albrecht v. Borken eller andre folk, som på denne skadelige måde hjælper kong Eriks fjender.

Tekst efter Hans. Urkundenb. l.l.

Tekst

Erik van Godes gnaden der rike Dennemarke, Sweden, Norwegen, der Wende unde der Gothen koning unde hertoge to Pomeren.

Unsen vruntliken grut mit begerunge alles guden vorgescreven.

Erwerdiger unde besunderge leve vrund unde gunre.

Alse uns juwe erwerdicheit nuu vor lange toscrifft, wo se underrichtet sii, alse dat[1] nuu an sunte Pawels dage[2] latest vorleden en schipp scholde bleven wesen vor unser havenen to Kopenhaven, dar schipper aff scholde wesen sin Mathias Negendank , unde wo unse hovetman darsulvest to Kopenhaven scholde den schipperen mit synem volke ute deme schepe gedreven hebben, de dat schipp, alse juu is vorgekomen, anders wol gereddet hadden etcetera, so begeren wii dersulven juwer erwerdicheit to wetende, dat wii darupp unsen hovetman vorgescreven eigentliken unde gruntliken vorhoret hebben, de uns an jegenwardicheit veler anderer vromer loffwerdiger lude, den de vorgerurde schichte witlik scholde wesen, uppe syne warheit unde tostande der vorgescreven vromer lude alsus berichtet hefft, wo de vorscreven schipper, alse he boven dat he beden was unde secht hadde, dat he vor de vorscreven unse havene setten wolde, mit wrevele wolde sin vortan gesegelt umme etliker lude willen, de he, alse dat der warheit wol liket, in syneme schepe hadde ut Engeland, de erbare prelaten, riddere unde knechte unses rades ut Norwegen an deme latesten vorgangen somere uppe der see beschediget unde berovet hadden; so benam em dat overlast van weddere unde anval van iise, so dat he wedder moste wenden unde settede vor unse havene vorscreven, dar he do mit deme iise drivende wart unde vorlosz also sin schipp, dat unse h{oe}vetman vorgescreven mit dem gude, dat daraff unvorloren bleff, alse wrak unde unser cronen to Dennemarken vorvallene gud anverdighede, darvan wii doch dor juwer leve willen den schipperen hebben weddergeven des schepes takel unde ok van deme wande, alse he juwer erwerdicheit lichte wol wert berichtende.

Vordermer alse juwer erwerdicheit mach vordenken, wo wii beide vormiddelst unsen breven unde muntliken bodeschoppen se hebben gebeden unde bidden laten, dat se mit eren undersaten vormogen wolde, dat se nicht schepeden ere gudere uppe unser vyende bodeme edder unser vyende gudere uppe ere bodeme, wente wii uns dar nicht ane wusten to vorwarende, ufft ere gut also lichte van den unsen mit unser vyende gud undermisschet wurde gevunden, so begere wii nuu juwer vorscreven erwerdicheit weten, dat nicht lank gekomen is en holk uth Engeland vor unse slot to deme Croke, darynne geschepet was, alse wii des van loffliken vromen luden enkede underrichtet weren, gudere unde ware, dat unsen vyenden scholde tohoren, dar wii deme schippheren geheten Albrecht van Borken umme tospreken, esschende, dat he uns dat gud, dat unsen vyenden tohorede, overantwordede, uppe dat he unde andere koplude, unse vrunde, nenen schaden darover nemende wurden. Doch wente unse leve broder de koning van Engeland unde Francrike synen boden, de uns sine breve bracht hadde, unde unse antwordesbreve, de do rede weren, vorbeidende was, unde ok wente wij willen hadden unse egene bodeschopp undereniges mede na Pruszen to v{oe}rderende, so hete wii den schipperen muntliken, dat he dre edder vere stunden darna scholde beyden, wij wolden eme sodanen willen wedder bewisen; wes he to der tiid in syneme schepe hadde van unser vyende gude, dat scholde syner darane geneten unde scholde velich wesen unde bliven vor uns unde alle de unsen, dar he uns upp segede unde lovede, dat he willichliken beiden wolde; des he doch nicht geholden hefft, sunder, alse alle dink rede was, dar wy ene umme hadden heten beiden unde nicht hadde behoff ene halve stunde to beidende edder to settende, so ramede he, alse he sich sulven hefft duncken laten, synes sunesten unde want syn segel upp unde makede sik van steden.

Alsusdane stucke unde vele dergeliken sint uns van den juwen, alse wii dat enkede bevunden unde juwer erwerdicheit vortides dat wol bebben to kennende geven, to velen tiden geschen, dat wii doch dor juwer leve willen hebben geduldichliken overseen; uffte dat nuu hirna also geville, dat desse vorbenante Albrecht van Borken , de uns unser viende g{uo}d alsus van der hand gebrocht hefft unde darover uns mit sodanem wrevele entsegelt is, edder andere van den juwen, de des gelikes ut unser rosteringe vortides mit wrevele gesegelt sint, edder ok de gennen, dar wii edder de unsen unser vyende g{uo}ter bii vindende werden, darover van den unsen get{oe}vet worden edder to schaden quemen, zo bidde wii juwe erwerdicheit uns dat nicht to vorkerende, wente uns nicht steit lenger also dat mit en edder mit anderen overtoseende, unsen vyenden to vromen unde uns sulven to schaden.

Juwe erwerdicheit bevele wii den almechtigen Gode.

Gescreven uppe unseme slote Copenhaven under unseme secrete des 16. dages in Marcio in deme 32. jare.

1. dat] overstreget i A. 2. an sunte Pawels dage] dvs. 25. jan. 1432.

Oversættelse

I perioden frem til 30. juni 2021 vil redaktionen udelukkende udarbejde tekster.